Miłość ma zawsze w sobie coś z cudu.

 Człowiek, który poddaje się losowi, staje się ludzkim wrakiem.

 W każdym, nawet najbardziej cynicznym
człowieku jest chęć przeżycia czegoś czystego i
wzniosłego. Wielkiej miłości pełnej wielkich słów.

 Potrzeba smutku stała się nałogiem w miarę niszczycielskiego działania lat.

 Ze słowami jest jednak taki kłopot, że gdy się je już raz wypowie, nie sposób ich żadną siłą cofnąć.

 Miłość nigdy nie ma sensu.

 Nie, nie twoja. To moja
historia. Ty tylko w niej występujesz.

 Jak górskie szczyty dookoła patrzymy na siebie odseparowani dolinami, za duzi, aby przemknąć niepostrzeżenie obok, za mali, by dotknąć nieba.

 Podróż donikąd też zaczyna się od pierwszego kroku.

 To miłość sprawia, że jesteśmy piękni.

 Jestem piramidalnie głupi -
pomyślał. Ale nic mu to nie pomogło.