No i koniec (...). Był człowiek, nie ma człowieka...

 Potrzebuję uczucia. ale mogą też być browary.

 Zarzuty można odeprzeć, pretensje zbagatelizować, za obrazę przeprosić. Na obojętność jednak nie ma rady.

 Położę mój świat u twoich stóp, Anastasio.

 To prawda, nigdy nie można odrzucać możliwości, ze wydarzy się cud.

 Tylko ci, których kochamy, mogą
uczynić nasze życie ciężkim, nie do zniesienia.

 Pracować nad sobą trzeba do końca życia, bo zawsze jeszcze można coś poprawić.

 Najgorszym nałogiem jest życie.

 Nie wiem, kim jestem, ale cierpię, gdy zostaję zniekształcony, oto wszystko.

 Człowiek ma jednak niespożytą zdolność odradzania się na nowo.

 W miarę posuwania się po osi czasu, szansa przeżycia spada w końcu do zera dla każdego.