Destrukcja jest formą tworzenia.

 Niepokoiło mnie zawsze, że Rimbaud był infernalnym panem młodym, a Verlaine - głupią dziewicą.

 (...) kosmos bezsenności jest wielowarstwowy i literacki.

 Człowiek powinien być wierny temu, co naprawdę jest warte miłości, nie marnując swych uczuć na rzeczy nic nie znaczące, nieistotne i błahe.

 Psu jest wszystko jedno, czy jesteś biedny,
czy bogaty, wykształcony czy analfabeta, mądry
czy głupi. Daj mu serce, a on odda ci swoje.

 Dzisiejsze wojny prawie nie zabijają ludzi - one zabijają ludzkość.

 Zabobony, podobnie jak miłość, potrzebują czasu, by urosnąć.

 Przyjaciele to największe bogactwo na świecie.

 Prawdę powie ci
zwierciadło a nie języki mężczyzn.

 Rodzice nie są idealni, wiadomo. Wszyscy jednak staramy się spisać jak najlepiej.

 Doszedłem do wniosku, że w życiu nie ma żadnych ustalonych zasad. Robisz to, co musisz, żeby przetrwać. Jeśli to oznacza ucieczkę od miłości twojego życia, żeby zachować zdrowie psychiczne, to tak robisz. Jeśli to oznacza złamanie czyjegoś serca, żeby nie złamało się twoje, robisz to. Życie jest skomplikowane - zbyt bardzo, żeby były rzeczy pewne. Wszyscy jesteśmy rozbici. Podnieś osobę, potrząśnij nią i usłyszysz grzechot ich rozbitych kawałków. Kawałków, które rozbili nasi ojcowie, nasze matki, nasi przyjaciele, znajomi albo ukochani.