Prześpię się i zapomnę; mam własne życie, własne smutne, łachmaniarskie ...

 Zło pozostaje. Zawsze. Możesz z nim walczyć, ale nigdy do końca go nie pokonasz.

 Szukam siły nie po to, by stać się
mocniejsza od innych, ale by
zwalczyć swego najgroźniejszego
przeciwnika: własne wątpliwości.

 Nie lubię początków i końców.
Wolałabym wiecznie dryfować gdzieś pośrodku. Najgorsze w tym konkretnym końcu i początku jest to, że po raz pierwszy w życiu nie mam pojęcia dokąd zmierzam.

 Normalność nie jest kwestią statystyki.

 Chyba wszyscy przed czymś uciekamy.
Tylko że wciąż próbuję zrozumieć, co to jest.

 Czuję się jak więzień. I co
z tego, że nie ma krat? Kraty
są we mnie, w mojej głowie

 Ślady, które ludzie pozostawiają po sobie, zbyt często są bliznami.

 A kto powiedział, że życie jest łatwe? Jak o coś walczysz, to potem bardziej to szanujesz. A jak wszystko masz podane na tacy, to potem nawet nie zauważasz, że to masz.

 Niektórzy naprawdę są wiernymi towarzyszami, którzy będą przy tobie, nawet gdy osiągniesz najgorsze. Właśnie tacy przyjaciele zasługują na twoje zaufanie.

 Największym szczęściem
jest kichnąć, kiedy się ma ochotę.