A wszystko może się zmienić wraz z ostatnim słowem.

 Mam taką teorię,
że z wiekiem tracimy
zdolność do bycia szczęśliwym.

 Szczęściu zawsze trzeba pomagać.

 Zmieniasz myśli, zmieniasz życie.

 Ludzie boją się dotyku, bo dotyk przeznaczony jest dla najbliższych, bo nie wypada, bo dotyk ma podtekst erotyczny, bo dotyk ukaże słabość, odsłoni prawdziwe uczucia. Bez ustanku dotykamy tylko klawiatury, klawiatury telefonów...

 To jest śmierć - przejście od "jest" do "był".

 Ból krzywdy rozchodzi się i rośnie, i wreszcie rozrywa to, co dobre.

 Zaraza nie jest na miarę człowieka.

 Ale ja lubię czekać. Potrafię czekać bez szkody dla siebie. Jeśli wiem, że czekanie ma sens.

 Nie chcę sobie wyobrażać, jak będzie. Nigdy nie jest tak, jak sobie wyobrażamy.