
Trzeba żywić nadzieję, jak długo się da. Ale trzeba też ...
Trzeba żywić nadzieję, jak długo
się da. Ale trzeba też umieć ją porzucić.
Nigdy nie przyszło mi do głowy, że nieobecność może zajmować tyle miejsca, znacznie więcej niż obecność.
Jeżeli kobieta nie żyje w dostatecznej mierze swoim ciałem, zacznie uważać ciało za wroga.
Człowiek nie zna swojego szczęścia. Nigdy nie jest się tak nieszczęśliwym, jak się mniema.
Książki były konieczną ucieczką, którą zawsze podejmowałam z radością.
Ironia życia leży w tym, że żyję się do przodu, a rozumie do tyłu.
Mnie rozpacz brała nie za kobietą, lecz za miłością moją.
Wieczność nie sprawia, że mniej się żałuje starty, tylko czyni ją łatwiejszą do zniesienia.
Zawsze jest coś, czego nie powinno być.
Kiedy coś znaczy zbyt wiele, to może też za bardzo zranić.
Chwila jest piękna, lecz jeszcze piękniejsze jest wspomnienie o niej.