Lęk oznacza głębokie, mdlące poczucie,
że za chwilę stanie się coś strasznego.

 Tworząc książkę, autor pisze
list do siebie samego po to,
by opowiedzieć sobie rzeczy, o
których inaczej by się nie przekonał.

 Zawsze znajdzie się ktoś, kto bardziej jest więźniem niż ja.

 Wyśpię się po śmierci.

 Noc jest porą słów.

 Naprawienie złych rzeczy w życiu wymaga zwykle czasu,
ale ostatecznie się to udaje.

 Świat zaczyna się i kończy w tobie samej. Ot i wszystko.

 W twoich oczach dostrzegłam smutek i osamotnienie. Chciałam cię uzdrowić, być balsamem na twoje rany, opatrunkiem i antidotum na nieszczęścia. Zawsze próbowałam naprawić twoje życie. Wciąż to robię. To moja pięta achillesowa. 

 Kiedy zaczynasz się śmiać, zaczynasz zdrowieć.

 Nie ma nić trudniejszego od czekania.
Muszę się z tym oswoić, poczuć, że jesteś
ze mną, nawet jeśli nie ma cię w pobliżu.