Wszystko robi się mniejsze, kiedy wyciągnąć to na wierzch.

 W samotności człowiek poznaje wszystko i przestaje się bać czegokolwiek.

 Stworzymy dom gdzieś w sobie i będziemy go wszędzie ze sobą nosić.

 Chcę czerwień zerwać z kwiatów
polnych, Czerwienią nocy spalić krew,
Jak piersi nieba chcę być wolny,
W chmury się wbić w koronach drzew.

 Wiem, że nikt nie jest idealny, a za każdą fasadą doskonałości kryje się skłębiony chaos kłamstw i sekretnych smutków.

 Z czego żyję? Z przyzwyczajenia, proszę pana.

 Szczęście nie polega na tym, żeby
zdobyć to, czego pragniesz. Polega
na tym, żeby pragnąć tego, co już masz.

 Musimy żyć. Żyć tak, by później
nikogo nie musieć prosić o wybaczenie.

 Książką można czytelnikowi głowę,
owszem przemeblować o tyle, o ile
jakieś meble już w niej przed lekturą stały.

 Każda dusza promienieje Bożym światłem.

 Szczęście jest zawsze głośniejsze niż smutek.