Nigdy nie żałuj swojego dobra, dziecko.

 Świat rzeczywiście pełen jest zasadzek i
wiele na nim ciemnych plam; ale nie brak
też jasnych, a chociaż we wszystkich krajach miłość łączy się dzisiaj ze smutkiem, kto
wie, czy się przez to nie pogłębia jeszcze.

 Ile może być krzyku w milczeniu?

 Nienawiść, pretensje i złość to pasożyty, które żywią się sercem do czasu, aż nie pozostanie nic, czym mogłaby się pożywić miłość.

 Ścieżka, którą można wejść na szczyt, jest tą samą, którą się z niego schodzi.

 Najgorsze jest czekanie.

 Łudzi się jeszcze, że ludzie są sobie wierni, a miłosne przysięgi wieczne.

 Czasem jesteśmy stawiani w pewnych sytuacjach żeby zaszła jakaś zmiana.

 Ale nienawiść pogrążą człowieka, ciągnie go w dół, dlatego sobie odpuściłam

 Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 Jaśnie państwa nie ma w domu, wzięli gorzkie żale, poszli na roraty.