Ale taki już jest człowiek: ceni naprawdę tylko to, czego ...
Ale taki już jest człowiek: ceni naprawdę tylko to, czego nie ma.
Samotność to dziwna rzecz. Zakrada się cicho
i niepostrzeżenie. Siada obok ciebie w ciemności. Głaszcze cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej.
A na nieznajomych można czasem bardziej liczyć, chociażby dlatego, że jest ich więcej.
- I to Cię gnębi? Że twoim zdaniem za mało się znamy?
- Nie - odrzekła. - Gnębi mnie to, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek się dobrze poznamy.
Gdy się modlimy, Bóg patrzy na nasze serca, a nie na formę naszych słów.
Nieśmiałość to skutek poczucia
własnej niższości, mniejszej lub większej.
Myślę tylko, że ostatecznie lepiej być sangwinikiem, człowiekiem działania - a jeśli już się bawić, to tak, żeby lustra trzaskały.
Szukam siły nie po to, by stać się
mocniejsza od innych, ale by
zwalczyć swego najgroźniejszego
przeciwnika: własne wątpliwości.
Bezsenność to ciemna strona wyobraźni.
Jeśli chce panienka igrać z ogniem, musi wytrzymać gdy parzy.
Mam w głowie zamęt; znacznie większy niż myślisz. Ciemny, zimny zamęt..