Każda łamigłówka ma rozwiązanie, a każdy człowiek jakąś słabość.

 Tkwisz w mojej głowie, a ja tkwię w twojej.

 Nie ma nic bardziej nudnego niż doskonałość, Moore.

 Odwieczna tęsknota za
wędrówką. Szarpie łańcuchem
przyzwyczajeń. I znów z zimowego
snu. Budzi się we krwi dziki zew.

 Najprościej byłoby chyba porozmawiać. Ale dla mnie właśnie najtrudniej.

 Trudno określić jego wiek. Ale sądząc po cynizmie
i zmęczeniu światem, będących odpowiednikiem datowania węglem dla ludzkiej osobowości,
miał jakieś siedem tysięcy lat.

 Nadzieja to dobra rzecz, może najlepsza
ze wszystkich, a to, co dobre, nigdy nie umiera.

 Stuknie furtka, załomoce serce (...)

 Jednak nieszczęściem dobrego
kłamcy jest to, że choć inni wierzą w jego słowa on sam nie potrafi.

 Trzeba być wrażliwym [...] inaczej nie ma się żadnej wartości jako człowiek.

 Nie chce miłości, która pochodzi od
czarów. Jeśli nie mogę go dostać bez nich,
to znaczy, że jestem zbyt słaba, nie warta go.