Nie ma takiego gniewu, który by trwał wiecznie.

 Wszystko, co wydarzy się jutro przeżyliśmy już dziś.

 Na świecie nie ma nieprzewidywalnych osób. Są tylko ludzie, których nie rozumiemy.

 Odwieczna tęsknota za
wędrówką. Szarpie łańcuchem
przyzwyczajeń. I znów z zimowego
snu. Budzi się we krwi dziki zew.

 [...] zaufanie, którym obdarzają cię inni, jest zaszczytem.

 Ale nocą, nocą panuje cisza.
A cisza jest gorsza niż hałas, który
przynajmniej maskuje brzęczenie myśli.

 Być, nie będąc widzianym.

 Twój dom to nie są cztery ściany niebiesko pobiałe, gdzie się swój snuje maj. Twój dom, to dusza twoja, gdzie zimno, kiedy ciebie tam nie ma.

 Nie chcę się z nią żegnać, skoro tak naprawdę wcale nie chcę, żeby odchodziła.

 Najpiękniejszą rolą kobiety jest pielęgnować ranione serca, które cierpią w milczeniu.

 Wspomnienia wywołują ból,
najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.