Być może istnieje granica rozpaczy, jaką znieść może ludzkie serce.

 Chodzisz do pracy której nienawidzisz, żeby kupować rzeczy których nie potrzebujesz!!!!

 Tkwisz w mojej głowie, a ja tkwię w twojej.

 Najdłuższa droga zaczyna się od pierwszego kroku.

 To jest niestety niezaprzeczalna prawda, że zdrowy rozsadek cierpi tam, gdzie do gry wkracza miłość.

 Nie do końca wiadomo, czy spowiedź leczy duszę, ale na pewno koi nerwy.

 Kiedy nie masz talentu do niczego, trzeba mieć nadzieję, że masz go chociaż do życia!

 Dlaczego tak bardzo boimy się w otwarty sposób mówić o uczuciach? Nie zdradzamy, co nas boli. Nawet przed tymi, których kochamy. A przecież chyba zależy nam na sobie? Zapominamy, że słowa nie służą tylko temu, by ranić. Są po to, by nas jeszcze bardziej do siebie zbliżać. By pomóc rozwiązać konflikty i nieporozumienia. Często zasypiamy przytuleni do niedopowiedzeń. Nie dbamy o to, by rozplątać negatywne emocje. Brak czasu, brak ochoty, brak zrozumienia. Czy to ma sens? Żadnego. 

 Ludzie małoduszni zawsze usiłują pomniejszyć innych.

 Śmierć może być czasami zabawna, podobnie jak życie.

 ...między marzeniem a rzeczywistością...złoty środek...aż do końca...