Najdłuższa droga zaczyna się od pierwszego kroku.

 Świat dzieli się na dwie połowy,
w jednej z nich jest nie do życia,
w drugiej nie do wytrzymania.

 Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.

 Złe doświadczenia trudno zapomnieć i to, co się z nimi wiąże zawsze pozostaje w pamięci.

 Tak, każdemu się wydaje, że umrze,
kiedy zostaje rozdzielony z ukochaną osobą.

 Wszystko dzieje się z jakiegoś powodu, ale to nie oznacza, że musi mieć sens.

 Jak się człowiek przyzwyczai, że nie dostaje tego, czego pragnie, to stopniowo sam nie wie już, czego naprawdę chce.

 Najważniejsze jest nie widoczne dla oczu.

 Niektóre kłamstwa rodzą się z miłości.

 Nie ma sensu wierzyć w to, co się
widzi, jeśli widzi się tylko to, w co się wierzy.

 Każdy korytarz dokądś prowadzi. Skoro jest wejście, musi być i wyjście.