Samotność okazała się dżumą naszych czasów.

 Dotyk odsłania zbyt wiele, niewyobrażalnie mnie męczy, dlatego staram się go unikać za wszelką cenę.

 Lękam się śmierci, ale bardziej boję
się zmarnować życie. Lękam się miłości,
bo wiążą się z nią sprawy, które mi się wymykają; jej blask jest ogromny,
ale jej cień mnie przeraża.

 Grzech twój jest rzemiosłem, a nie przypadkiem.

 Akt czytania to partnerstwo. Pisarz stawia dom, ale to czytelnik się do niego wprowadza.

 Trzy rzeczy pozostały z raju: gwiazdy, kwiaty i oczy dziecka.

 Normalność jest linoskoczkiem nad otchłanią nienormalności.

 Nieposkromiona ludzkość jest niczym plaga, nowotwór...

 Gdybyśmy nadal mogli żyć tak jak dawniej,oglądając cudze wojny w telewizji.

 Pan sam jesteś jedna wielka forma stylistyczna. Jakby ją zabrać - znikłbyś pan bez śladu.

 Myślę, że jest tak z większością ludzi. Odnosimy rany, ale w końcu zdrowiejemy.