Nie ma piękna, jeśli w nim leży krzywda człowieka. Nie ...
Nie ma piękna, jeśli w nim leży krzywda człowieka. Nie ma prawdy, która tę krzywdę pomija. Nie ma dobra, które na nią pozwala.
Kradzione szczęście mści się prędzej czy później,zostawiając tylko posmak goryczy.
Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ludzi.
(…) lepiej późno osuszyć bagna własnej duszy niż wcale.
Czasami można odnieść wrażenie, że świat jest zbiorową iluzją, lecz to jest iluzją, bo świat nie jest ani zbiorowy, ani iluzyjny. Jest całkiem prawdziwy, a jednocześnie całkiem nieprawdziwy. Taka jest jego natura.
Chodzi o to, by uchwycić nieprzemijające w tym, co przemija.
Nie jestem ładna. Nie jestem piękna. Jestem promienna niczym słońce.
Wariat, zakochany i poeta, wszyscy trzej z wyobraźni są utkani.
Tak zasypiamy - jego wargi na mojej szyi, moje serce w jego dłoni.
Zadziwiające – czuć, że jest się maleńką, żyjącą istotą, wciśniętą miedzy dwa urwiska ciemności. Jak ludzie mogą wytrzymać życie? Najwyraźniej trzeba się do tego urodzić
Milczenie, oto jest odpowiedź, pomyślał. Nigdy nie należy dawać głupkowi okazji do odpyskowania.