Pośród śmierci nadal żyjemy.

 Myślę, że w ostatecznym rozrachunku należymy do tego, co kochamy.

 Był człowiekiem niewątpliwie wykształconym, ale inteligencję
miał jak ogródek japoński - niby
mostek, dróżki, wszystko piękne,
ale bardzo ograniczone i do niczego.

 Naszymi czynami, i zaniedbaniami, wprawiamy świat w ruch, świadomie lub nie.

 Czasem trzeba pobyć z daleka
od kogoś, aby się przekonać,
że nie chce się z nim być.

 Nigdy nie przyszło mi do głowy, że nieobecność może zajmować tyle miejsca, znacznie więcej niż obecność.

 Wojna nie matka, jeno ze śmiercią ludzi swata.

 Największą zaletą moich przodków jest
fakt, że nie żyją. Skromnie, ale dumnie czekam
na moment odziedziczenia tej cechy.

 Ktokolwiek twierdził, że łzy działają uzdrawiająco, był niespełna rozumu.

 Życie nie zawsze jest bajką.

 Bo za winy trzeba płacić.
Błędy naprawić.
Złe postępki zamienić na dobre.
Bo ja jestem Lukas. Prosty chłopak z miasta.
O gorącym sercu i zimnym spojrzeniu.
I zawsze spłacam mój dług.
Moje życie dopiero się zaczęło.
A dług pozostał jeszcze niespłacony...