Najważniejsze są wspomnienia. Kiedy nie zostaje już nic, wspomnienia wciąż ...
Najważniejsze są wspomnienia. Kiedy
nie zostaje już nic, wspomnienia wciąż żyją.
Nie jestem stworzony do miłości, urodziłem się zbyt smutny.
Szybko zawiązana przyjaźń kończy się często wrogością.
Najstraszniejsze są równania z wiadomą, której nie chcemy przyjąć do wiadomości.
Dziwny ból łapie mnie za gardło, chociaż dobrze wiem, że taka jest kolej rzeczy: wszystko się kończy, ludzie idą dalej, bez oglądania się za siebie. Tak właśnie powinno być.
Sześćdziesiąt dwa tysiące czterysta powtórzeń przeradza się w jedną prawdę.
Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.
Nie ma większej przykrości, jak zostać powieszonym niepostrzeżenie.
Kiedy dokonujemy wyborów, musimy analizować nie tylko swoje motywy, ale przewidywać ich skutki, żeby naszymi decyzjami nie skrzywdzić dobrych ludzi.
Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.
Pamiętaj, że kiedy wychodzisz z burzy, nie będziesz już tą samą osobą, która do niej weszła. O to chodzi w burzach.