- A czy ma pan w ogóle jakieś ludzkie uczucia? ...

 Rzeczywistość bywa złośliwa.

 W twoich oczach dostrzegłam smutek i osamotnienie. Chciałam cię uzdrowić, być balsamem na twoje rany, opatrunkiem i antidotum na nieszczęścia. Zawsze próbowałam naprawić twoje życie. Wciąż to robię. To moja pięta achillesowa. 

 Śmierć to ostateczne więzienie i tam właśnie zmierzasz.

 Uśmiechnęła się, ale jej uśmiech nie wyszedł poza usta.

 Wiernym się jest jednej, ale popatrzeć można na wszystkie.

 Nie obchodzi cię - zapewnił. - Dbasz tylko o swoje puchate, różowe ego.

 Prędzej być ogień chciała
krzesać z lodu, niż gasić miłość - słowami.

 W życiu jest się zawsze szczęśliwym i nieszczęśliwym z tego samego powodu?
- Zawsze. Stale. Każdy. Wszędzie.

 Kiedy nagle znika ktoś bliski, nawet ludzie bez wyobraźni są w stanie wymyślić tysiąc straszliwych scenariuszy albo, co jest jeszcze gorszą torturą, tysiąc powodów do nadziei.

 Głęboko w jego umyśle toczy się wojna - wojna którą przegrywa.