Bo jego niebo znajdowało się tam gdzie ona.

 Niektórym filmom dobrze by zrobiło, gdyby mniej w nich było do oglądania.

 Błogosławione niech będą moje
porażki! Zawdzięczam im wszystko, co wiem.

 Czas jest najbardziej niemiłosierną bestią.

 Świat zmienia się cały czas. Coś tracimy, coś zyskujemy.

 Człowiek nigdy nie pozbędzie
się tego, o czym milczy.

 Jesteśmy opuszczeni, jak dzieci i doświadczeni, jak ludzie starzy, jesteśmy zajadli i brutalni i smutni
i powierzchowni – myślę, że jesteśmy zgubieni.

 Dlaczego tak bardzo boimy się w otwarty sposób mówić o uczuciach? Nie zdradzamy, co nas boli. Nawet przed tymi, których kochamy. A przecież chyba zależy nam na sobie? Zapominamy, że słowa nie służą tylko temu, by ranić. Są po to, by nas jeszcze bardziej do siebie zbliżać. By pomóc rozwiązać konflikty i nieporozumienia. Często zasypiamy przytuleni do niedopowiedzeń. Nie dbamy o to, by rozplątać negatywne emocje. Brak czasu, brak ochoty, brak zrozumienia. Czy to ma sens? Żadnego. 

 Trza być twardym
Słowianinem, a nie miętką nindżą.

 Dlatego nie lubię luster, które pokazują moją prawdziwą twarz. Kiedy jestem sama, często spadam w pustkę. Muszę ostrożnie stawiać stopy, żeby nie spaść z krawędzi świata w nicość. Muszę uderzać ręką w jakieś twarde drzwi, żeby przywołać się z powrotem do ciała.

 Ludzie lubią słucha komplementów, zwłaszcza jeśli wydają się szczere...