Mieli bardzo prosty plan: być razem do końca życia.
Bo skoro człowiek ma na tym świecie ledwie chwilę,to marudzenie wydaje się stratą czasu.
To jedyna rzecz, co do której mój lekarz prowadzący może mieć rację. Nie ma powrotu do tego, co było. Więc możemy równie dobrze iść dalej.
A jednak potrzeba mi twoich słów i trzeba twojej pamięci. Pamiętaj o mnie, dobrze? Może będę się mniej bała, może będę usypiała spokojniej...
Otworzyłam kolejne drzwi strachu – nikogo tam nie było.
Jednak nieszczęściem dobrego
kłamcy jest to, że choć inni wierzą w jego słowa on sam nie potrafi.
Jeśli się ma takich przyjaciół, to nie trzeba mieć już wrogów.
Czy jest sens nadal być
człowiekiem, gdy pozbędziesz się uczuć?
Ideał nigdy nie trwa dłużej niż chwilę.
Byłam prawie pogodzona z losem.
Cios spadnie wcześniej czy później, a na
razie trzeba się cieszyć każdym najmniejszym drobiazgiem. Byle to trwało jak najdłużej.
