Właśnie to, że mówię głupstwa, czyni mnie człowiekiem.

 Szybko zasnę i po cichu zapomnę. Jakie to byłoby łatwe, pomyślałam.

 Biegnę, ale nie rozumiem
gdzie jestem ani od kogo uciekam.

 Nie uśmiechała się, nie znała smaku uśmiechów.

 Czy kiedy mam go na
wyciągnięcie ręki, mogę tęsknić za nim
jeszcze bardziej, niż kiedy go nie było?

 Babcia Weatherwax nigdy się nie
gubiła. Zawsze doskonale wiedziała,
gdzie się znajduje, czasem tylko nie
była pewna, gdzie jest wszystko inne.

 Czas szlifuje i poleruje nasze oczekiwania.

 Wspomnienia... Tylko one ci kiedyś pozostaną, gdy już przeżyjesz swoje życie.

 Aż któregoś dnia pojmujesz nagle,
że całe twoje życie jest ohydne, nie warte zachodu, jest horrorem, czarną plamą na białym polu ludzkiej egzystencji. Pewnego ranka budzisz
się z lękiem, że będziesz żyć.

 Skoro wystarczy prosty gest, to po co więcej słów?

 Niechętnie cokolwiek przyrzekałam.
Zbyt łatwo było nie dotrzymywać słowa.