Jest wielu ludzi, ale prawdziwy człowiek to rzadkość.

 Kim jesteś, obcy człowieku, żeby mi mówić, co mogę, a czego nie mogę robić?

 Gdy ogarnia mnie depresja, biorę się do roboty.

 Skomplikowana sprawa, co? Rodzina. Nie widzisz wszystkiego, bo jesteś za blisko.

 Brak poczucia humoru nie zawsze jest dowodem powagi.

 Kto chce szczęścia, niech nie szuka go w przyszłości, ale we wspomnieniach. Człowiek jest niewolnikiem przemijania, dlatego wszystko, co piękne, przemija i staje się wspomnieniem. Natura to nasza matka, przemijanie - naszym ojcem, a my - sierotami.

 Nie da się pojąć, jak mocno może człowiek kogoś kochać, dopóki sam nie doświadczy tej miłości. Na ludzki rozum to po prostu nie mieści.

 Najgorsze są noce, gdy dzielność śpi, a ja się budzę...

 Bo wiem, że by złączyć dwoje ludzi,
samo przeznaczenie nie wystarczy.
Trzeba czegoś więcej niż przeznaczenie.

 Zamknę oczy i się poddam. Cudownie jest się poddać.

 Wspólny sen, taki przytulony, to świadectwo zaufania i czułości.