Żegnaj, książę, pierwszy raz w życiu widziałam człowieka!

 To za przyczyną miłości. To ona nazywa nienazwane i daje głos niemym.

 Była z Polski, być może tam wyczynia się takie hece.

 Trzeba człowieka kochać, żeby być z nim blisko.

 Głupie słowo może nabrać nadludzkiej
powagi, jeżeli padnie w chwili, która na nie czeka.

 To, co słuszne, i to, co łatwe to dwie różne rzeczy.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany
tak strasznie wyglądają, a jednak są
znacznie mniej bolesne i groźne niż te
niewidzialne, które ty w sobie nosisz.

 Człowiek nie zna swojego szczęścia. Nigdy nie jest się tak nieszczęśliwym, jak się mniema.

 Kto sieje wiatr, ten zbiera burzę.

 Przyszłość nie jest ustalona raz na zawsze, to my decydujemy, co się wydarzy.

 Ucieczka nigdy nie pomaga, odezwał się Głos.