
Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie ...
Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.
Wiernym się jest jednej, ale popatrzeć można na wszystkie.
Gdy ograbiony nie wie o swej stracie,
Nie mów mu o niej, a nie zubożeje.
... zawsze mamy dość siły, żeby znieść cudze nieszczęścia.
W bitwie jak w dobroczynności - lepiej dawać niż dostawać.
Dopóki ktoś nas kocha, nieważne,
kim jesteśmy i jak wyglądamy.
Miłość nigdy nie ma sensu.
Myślę, że jak się jest bardzo samotnym, to nawet gromadka mrówek na podłodze wydaje się niezwykle interesująca.
Ile może być krzyku w milczeniu?
Jakie to cudowne, gdy ktoś czeka na nas u celu podróży.
Praca jest przereklamowana.