Doskonałością jest światło, jednakże każde światło rzuca cień.

 Świat zaczyna się i kończy w tobie samej. Ot i wszystko.

 Wszyscy ludzie są mniej lub bardziej dziwni. Jestem człowiekiem, a więc jestem mniej lub bardziej dziwna.

 Z czego żyję? Z przyzwyczajenia, proszę pana.

 Piękne kobiety zawsze dostają to, czego chcą.

 Lękam się śmierci, ale bardziej boję
się zmarnować życie. Lękam się miłości,
bo wiążą się z nią sprawy, które mi się wymykają; jej blask jest ogromny,
ale jej cień mnie przeraża.

 Nieważne jest miejsce, ale człowiek. Zrób coś ze sobą nie z miejscem.

 Słońce jest aroganckie, odwraca się od nas plecami kiedy tylko się nami zmęczy. Księżyc jest lojalnym towarzyszem. Nigdy nie odchodzi. Zawsze jest na miejscu, przygląda się oddany, widzi nas w naszych jasnych i ciemnych chwilach, nieustannie się zmienia, zupełnie tak jak my. Każdego dnia jest nową wersją siebie. Czasem słaby i wątły, innym razem silny i pełny światła. Księżyc rozumie, co to
znaczy być człowiekiem.

 Bóg dzieli nierówno. Jednym daje wszystko, drugim figę z makiem...

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego, że mają aż nazbyt wiele.

 Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.