Nie ufałbym zdaniu człowieka, który z góry zakłada istnienie wszechświata.

 Jak mam o tobie zapomnieć?
Jesteś częścią mnie. Żeby cię
zapomnieć, musiałabym zapomnieć o sobie.

 Miałam ochotę wymachiwać
rękami i wrzeszczeć: Mam siedemnaście
lat! Nie mogę uratować świata. Nie
umiem nawet równolegle parkować.

 Chcę wiedzieć, jak cię przekonać,
żebyś stworzyła uśmiech tylko dla mnie.

 Człowiek jest tylko człowiekiem, gdy ukierunkowuje swój wysiłek na osiągnięcie niemożliwego. Wtedy zaczyna żyć, naprawdę żyć.

 Nie ma we mnie nic oryginalnego,
jestem zbiorowym dziełem
wszystkich, których w życiu poznałam.

 Pomyślałem, jak wielu ludzi ma w głowach jakąś historię, którą tylko nieliczni znają.

 Wiernym się jest jednej, ale popatrzeć można na wszystkie.

 Nie ma niewinnych. Chociaż można
być w różnym stopniu odpowiedzialnym.

 Gromadź informacje za pomocą wszystkich zmysłów

 Na raj każdy musi zasłużyć sobie sam.