Dopiero nieszczęście odkrywa w ludzkich umysłach skarby nieprzebrane.

 [...] przemoc, nawet jako środek ostateczny, przynosi kiepskie rezultaty.

 Szkoda mi patrzeć na inne ludzkie stworzenia i z niechęcią widzieć, jak botaniczni uczeni napotykają sobie nawzajem trudności. Oh! gdybyśmy szczerzej dzielili się swoimi uczuciami — jak wiele przeświadczeń moglibyśmy zyskać z porównywania doświadczeń!

 - Całemu światu odbija. To nie nasza
wina. My się do tego nie przyczyniliśmy.
Dostaliśmy go w spadku. - Myślę, że świat
jest w niezłych tarapatach, jeśli to my mamy
być normalni. - To się musi skończyć katastrofą.

 Życie jest tam, gdzie płynie krew.

 Dorastać, to znaczy popełniać błędy, ale nie można bać się żyć.

 Jestem przygotowana na niewyobrażalny
koszmar, jednak rzeczywistość jest jeszcze gorsza.

 Nie zawracaj sobie głowy, zawracaniem sobie głowy.

 O tym co się widzi, decyduje wnętrze tego, który patrzy.

 Trudno mi było nie zazdrościć burzy, tak się nią wszyscy przejmowali.

 Niech inne kraje prowadzą wojny, ty, szczęśliwa Austrio, żeń się.