Znowu płakałem, niemożliwą przeszłością pijany.

 Dar zakopany pod drzewem zostanie zmarnowany.

 Wiadomo, że w bezsensownych sytuacjach ustępuje zawsze mądrzejszy.

 Zawsze uważałem, że przemoc to ostatnia deska ratunku ludzi niekompetentnych, a puste groźby są wyłączną domeną krańcowych nieudaczników.

 Skrytość to postawa
bezpieczna, ale nie pociągająca.
Nie sposób pokochać osoby skrytej.

 Niekiedy uwolnienie gniewu jest gorszym błędem niż powściągnięcie go.

 Ten kocha naprawdę,
kto nie wie, dlaczego kocha.

 Czasem ludzie docierają na
rozdroże i tam już zostają. Bo wiedzą, że
którąkolwiek drogę by obrali, dojdą donikąd.

 Cierpienie jest jedynym tematem, który zasługuje na to, bym poświęcił mu twoje strony. Kwintesencją istnienia jest splot wydarzeń, które wyławiam z dnia codziennego, lecz sensu nie ma najmniejszy, zwlekać z ogłoszeniem tego, co stanowiło dla mnie przekleństwem, jeśli tylko temu przekleństwu udało się uniknąć nonszalancji wynikłej z powtarzalności.

 Rzecz nie w tym, że znosi się
cierpienie. Rzecz w tym, jak się je znosi.

 Miłość po prostu jest. Bez definicji.
Kochaj i nie żądaj zbyt wiele. Po prostu kochaj.