Żyjąc, jednocześnie pielęgnujemy w sobie śmierć.

 Wciąż jest piękna, ale wyssałem z niej życie.

 Akt czytania to partnerstwo. Pisarz stawia dom, ale to czytelnik się do niego wprowadza.

 Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.

 Twoja rodzina nie przeżyje za ciebie twego życia, ale ty sam.

 Sztuka moja jest i pozostanie protestem przeciwko temu właśnie światu, który ukazuje. I nawet gdyby opór był zgoła bezsilny, gdyby świat zewnętrzny do tego stopnia nas przeniknął i zniekształcił, iż nikt z nas nie mógłby zaufać żadnej myśli, żadnemu uczuciu swojemu, to przecież wystarczy sama świadomość zniekształcenia, ona to, świadomość, pozwoli nam wziąć rozbrat ze
spaczonym kształtem naszym.

 Nigdy się nie powstrzymuj. Bądź
pewna czego chcesz od życia, mów co czujesz
i nigdy nie obawiaj się być sobą. Nie zważaj na
to co myślą inni. Żyjesz dla siebie, nie dla nich.

 Łatwo być samemu, kiedy jest to twój własny wybór, znacznie trudniej, kiedy człowiek jest do tego zmuszony.

 Chcecie, żebym wybrała? Proszę bardzo - wybieram. Wybieram święty spokój!

 Nie ma nic bardziej niesprawiedliwego niż nieodwzajemniona tęsknota. To nawet gorsze niż nieodwzajemniona miłość.

 Do pomyłki należy się przyznać, zwłaszcza przed samym sobą, a potem uczynić wszystko, by ją naprawić. Uczymy się przez całe życie. Wszyscy.

z książki Zwiadowcy