To, co miałam w sobie najcenniejszego, już bardzo dawno umarło ...

 I wciąż mnie zaskakuje to, jak można się czegoś tak bardzo bać, a potem to przechodzi i okazuje się, że nic ci nie jest. Że strach to tylko strach. Że najtrudniejsze jest żyć, a nie umierać. Że co by się nie wydarzyło, zdarzy się. Ile rzeczy można przetrwać, zanim umrzemy.

 Wspomnienia. To pajęczyny, w które łapie się umysł. Możesz próbować je odganiać. Ale coś zawsze zostaje.

 Ludzie
którzy mnie otaczają
są mi obcy
ludzie
którzy do mnie mówią
są niemi
ludzie
którzy mnie dotykają
nie są ludźmi
rozgrywa się dramat
mojej obecności
w tłumie

 Nadzieja jest najokrutniejszą z kochanek i potrafi zmiażdżyć ci serce niczym styropianowy kubek.

 Będę o tobie pamiętać. I ty o mnie nie zapomnij. Nie pozwól, by życie szło obok. I nie opłakuj wspomnień.

 Chciałam być samotną wyspą, ale przeczytałam, że to niemożliwe.

 I tak się
właśnie kończy świat,
nie hukiem, a skomleniem.

 Sekretem dobrej starości jest nie co innego, tylko szczery pakt z samotnością.

 Jeżeli coś jest warte, by to robić, trzeba to robić dobrze.

 Świat jest pełen guzików, a żaden z nich nie jest tym moim!