Jest się tylko tym, co się pamięta.

 Kocham cię, to nic i wszystko zarazem.

 Zastanawiam się, ilu osobom nie udaje się być z tymi, których pragną i kończą z innymi tylko z rozsądku.

 Kiedy była smutna książki
podnosiły ją na duchu i rozpraszały nudę.

 Można mieć wszystko, a tak na prawdę nie mieć nic.

 Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.

 Ileż radości może człowiekowi sprawić prymitywna prostota.

 Czas nie stępia ostrza bólu, nie leczy owych ran.

 Kochać to znaczy być wrażliwym.

 Każdy człowiek zna prawo swojej ziemi i swojej woli, ale nie zna prawa Bożego, bo się nie zastanawia, ani też nie myśli, ile nieskończoności w każdym z nas.

 Środowisko każdej istoty jest kluczem do jej tożsamości.