Jest się tylko tym, co się pamięta.

 Mężczyzn gubi ambicja. Oni zawsze chcą tego o czym wiedzą, że to niemożliwe i nieosiągalne. A możliwego nie zauważają.

 To nasze blizny czynią nas tym, kim jesteśmy.

 Ludzie małoduszni zawsze usiłują pomniejszyć innych.

 Za często mówię prawdę, to grzech.

 Nasze wspomnienia są jedynym świadectwem życia i czynów tych, którzy odeszli.

 Ucieczka bywa kosztowna, ale czasem jest bardziej potrzebna niż oddech.

 Noc to pora, kiedy mroczne myśli
szarpią duszą jak sznurki marionetką.

 Bo jak długo można tęsknić
za człowiekiem, o którym wiesz,
że już nigdy do ciebie nie wróci?

 Im mniej ludzie o tobie wiedzą,
tym mniejsze ryzyko, że cię zranią. To jeden ze sposobów na uniknięcie strat i zniszczeń.

 A jednak potrzeba mi twoich słów i trzeba twojej pamięci. Pamiętaj o mnie, dobrze? Może będę się mniej bała, może będę usypiała spokojniej...