Jest się tylko tym, co się pamięta.

 Ale pękaj, serce moje,
Bo usta milczeć muszą.

 I nie wiem, czy biegnę ku
czemuś, czy przed czymś uciekam.

 Powoli zbliżało się rozstanie, które
przeczuwałam każdą komórką mojego
ciała. I właściwie chciałam umrzeć,
żeby o tym nie myśleć.

 To nasze blizny czynią nas tym, kim jesteśmy.

 Jeśli dziś myślicie, że jestem trudna w kontaktach, cieszcie się, że nie znaliście mnie, kiedy byłam nastolatką.

 Wiele razy chciałem Ci się wytłumaczyć,
ale jakoś nie umiałem. Pisałem listy
i darłem je. No, ale to oczywiste, że
człowiek nie umie wytłumaczyć innym
tego, czego sam dokładnie nie rozumie.

 Odrzuciłem sto prawd o tobie i stałaś się realna.

 Żyj i daj żyć, nie osądzaj, bierz
życie takim, jakie jest, i radź sobie
z nim, wszystko będzie dobrze.

 Nie da się nikogo uratować, jeśli on sam tego nie chce.

 Jednak największy kłopot mam ze słowem "jestem".