Lubię Cię. Bardzo. A jeszcze bardziej się cieszę, że mogę ...

 Będę o tobie pamiętać. I ty o mnie nie zapomnij. Nie pozwól, by życie szło obok. I nie opłakuj wspomnień.

 W jednej chwili nasze życie jest zrozumiałe, przejrzyste, spełnione. A w następnej jest to czarna dziura. Znikają wszystkie drogowskazy. Życie staje się zbiorem wskazówek, które mogą prowadzić donikąd.

 Takie jest prawo życia, że wszystko musi umierać. Lecimy, lecimy w przestworza i nagle jest koniec, pada słowo: finis, i wszystko znika. Na zawsze.

 Człowiek wolny jest
nieprzewidywalny.
Nie tylko dla siebie.
Przede wszystkim dla innych.

 Przegrana zaczyna się wtedy, gdy wytrwałość uznamy za przegraną.

 Sam dla siebie jestem wiecznym utrapieniem, ale jakoś muszę ze sobą wytrzymać.

 Wszystko w tym życiu
można przebaczyć. Poza prawdą.

 Bo kiedy znajdziesz kogoś, kto lubi was za to,
jacy jesteście naprawdę, i kogo wy lubicie za to,
jaki on jest naprawdę, musicie zrobić wszystko,
co w waszej mocy, żeby go nie stracić.

 Nie ma winy, bo kara jest nagrodą.

 Ale może powinniśmy
kochać to, czego nie umiemy pojąć.