Tylko wielkiego człowieka stać na przeprosiny.
Tylko wielkiego
człowieka stać na przeprosiny.
Na początku człowiek się rodzi. Ale nie sam. Z każdym człowiekiem przychodzi na świat druga istota, która mu towarzyszy.
Bo cierpię - wzdycha. - To jedyny sposób na przyciągnięcie twojej uwagi.
Czasami, żeby ocalić jakiś
związek, musisz go najpierw poświęcić.
Paradoksalnie [...] w samotności i udręce dorastania, nauczył kochać się ludzi.
Słońce świeci. Arcyburze przechodzą. A ojciec wrzeszczy. Takie jest życie.
Tańcz, kiedy śpiewa księżyc i nie płacz z powodu kłopotów, które jeszcze nie nadeszły.
Kiedy śmierć pomnie przyjdzie -
poprzysiągł sobie chłopiec -
to dam jej pięścią po gębie.
Osobiście byłem dość wzruszony. Takie szczeniackie maniery. Tak.
Spodobało mi się to. Nawet bardzo.
Wolność trzymała mnie za nogi.
Nie ma żadnego przed ani
żadnego po. Jest tylko to, co
dokończone, i to, co niedokończone.
Gdy kochamy łudzimy najpierw samych siebie, a potem drugich.