Na ile ludzie się zmieniają,a na ile grają inne role?

 (...) znów przypłynęła do mnie fala wielkiej tęsknoty za tobą i od kilku dni paraliżuje mnie i nie daje o niczym innym myśleć. Tu kiedyś wypadł mi talerz z rąk, bo nagle zjawiłeś się w moich oczach. A wczoraj, wyobraź sobie, założyłam bluzkę na lewą stronę. I przecież przeglądałam się w lustrze przed wyjściem. Ale jakbym nie widziała w nim siebie.

 Wróg, którego nie widać, zawsze wydaje się najbardziej przerażający.

 Bo Ziemia nie po to z takim trudem krąży
wokół Słońca, by ludzie beztrosko się na niej bawili.

 Owszem, miała wspomnienia, ale wspomnień nie można dotknąć, poczuć ani przytulić.

 Sztuka rządzenia ludźmi jest umiejętnością mówienia kłamstw przy pomocy prawdy.

 Oddech jednego człowieka, niby nic, a przecież to wszystko.

 Ile razy można sklejać stłuczony wazon, zanim się go wyrzuci.

 Samotność we dwoje bywa trudniejsza, niż przebudzenie w pustym łóżku.

 Nie można dotykać szczęścia
koniuszkami palców. Albo dajesz, albo bierzesz.

 To zabawne, że to, co nigdy się nie stało, zniszczyło to, co wydawało się wieczne.