Geniusz i szaleństwo często leżą bardzo blisko siebie.

 Cudem nie jest to, co robią inni. Cudem jest to, co robi każdy z nas.

 Wszystkie bitwy naszego życia czegoś nas uczą, nawet te, które przegraliśmy.

 Sztuka moja jest i pozostanie protestem przeciwko temu właśnie światu, który ukazuje. I nawet gdyby opór był zgoła bezsilny, gdyby świat zewnętrzny do tego stopnia nas przeniknął i zniekształcił, iż nikt z nas nie mógłby zaufać żadnej myśli, żadnemu uczuciu swojemu, to przecież wystarczy sama świadomość zniekształcenia, ona to, świadomość, pozwoli nam wziąć rozbrat ze
spaczonym kształtem naszym.

 Świat nie jest sprawiedliwy ani dobry i
twoja silna wola nie jest w stanie tego zmienić.

 Chciałbym wrócić na pewne rozstaje dróg w swoim życiu, jeszcze raz przeczytać uważnie napisy na drogowskazach i pójść w innym kierunku. 

 Niczego nie można się dowiedzieć,
obserwując, co ludzie do siebie piszą – język jest tam tylko po to, żeby ukryć myśli.

 Kocham – powtarzam, smakując to słowo.
Łatwe do wypowiedzenia, jeśli już raz się to zrobi. Krótkie. Pełne znaczeń. Jak delikatne westchnienie.

 Nieśmiałość to skutek poczucia
własnej niższości, mniejszej lub większej.

 Jak łatwo nam poczuć się tą jedyną i jakież zdziwienie, kiedy się nią być przestaje.

 Bóg daje nam miłość: coś do kochania wypożycza nam.