Człowiek bardzo potrzebuje kogoś, kto go bardzo potrzebuje.

 Bogatych łuczywo kusi, śmierć koseką nad ich głowami kręci, ubogich życie rychło przepędza jak powietrze, przerzedzone ważkami.

 Życie wychowuje.

 Czy to nie marzenia dają nam siłę, nadzieję i pragnienie?

 Sztuka moja jest i pozostanie protestem przeciwko temu właśnie światu, który ukazuje. I nawet gdyby opór był zgoła bezsilny, gdyby świat zewnętrzny do tego stopnia nas przeniknął i zniekształcił, iż nikt z nas nie mógłby zaufać żadnej myśli, żadnemu uczuciu swojemu, to przecież wystarczy sama świadomość zniekształcenia, ona to, świadomość, pozwoli nam wziąć rozbrat ze
spaczonym kształtem naszym.

 Dominacja to spłonka, z niej wytryska iskra, ona wprawia wszystko w ruch.

 Niektórzy pojawiają się znienacka. Mieszają, mącą w naszych sercach. A potem znikają bez pożegnań. Żadne czary, tylko nasza naiwność pozwala byle komu się oswoić.

 Z doświadczenia wiem, że ci, którzy
budzą lęk, z reguły wiedzą, co robią.

 Nie uśmiechała się, nie znała smaku uśmiechów.

 Aby istnieli wielcy poeci, muszą być wielcy czytelnicy.

 Wypowiedz życzenie, zanim zgaśnie ostatni promień słońca. Podobno wtedy się spełni.