Szkoda siebie na nieaktualne cierpienia.

 Człowiek dojrzewa wtedy, gdy
spogląda wsteczi chce zmienić różne rzeczy.

 Oddaliłam się z triumfującym kwikiem w duszy.

 Na przekór wszystkiemu, co odbiera siłę. Na tym właśnie opiera się dobre życie.

 Wnoszę z miny bliskiej puszczenia pawia, iż tą wiadomością jest pan całkowicie zaskoczony.

 Nikt nie jest sam, nikt nie jest niezapomniany, nic nie jest pozbawione znaczenia, nic nie jest nieważne.

 Daję Ci klucze do siebie. To wszystko czym jestem. I te niewiadome, których jeszcze nie znam. Będę je odkrywał razem z Tobą, w podróży. Bo podróż to nie miejsca, ale nowi ludzie. Nowe serca. Nowe spojrzenia.

 A ci, którzy nie potrafią obronić swoich kobiet, tronu też raczej nie obronią.

 Teraz ja jestem tu nienormalny. Normalność jest bowiem pojęciem, które wyznacza większość, określają ją standardy większości, a nie standardy pojedynczego człowieka.

 Najdłuższa droga zaczyna się od pierwszego kroku.

 Jesteśmy skazani na zgubę, skazani od samego początku, i umrzemy, znając
tylko niewielki fragment rzeczywistości,
który w dodatku pojmujemy na opak.