Szkoda siebie na nieaktualne cierpienia.

 No cóż, można było zrobić tylko jedno. Zachować się odpowiedzialnie i dojrzale. Czyli ukryć dowody.

 Odwróciła się tylko i popatrzyła na mnie tak,jakbym byłą najgorszym gatunkiem zdrajcy.I właśnie tak się czułam.

 Prawda jest jak przykrótki
koc, pod którym marzną stopy.

 Chorobliwa ambicja i
kretynizm często chodzą w parze.

 Z własnych codziennych obserwacji wiem, iż tam gdzie brak pokory, tam giną ludzie.

 Aby zrozumieć koniec, trzeba najpierw pojąć początek...

 Czuł zmęczenie tęsknotą.

 I nawet ładny ten świat, tylko cholernie w nim człowiekowi niewygodnie.

 Wszystko nędza, zgryzota, człowiek sobie myśli, że przejdzie, a to zawsze wraca, i zawsze się powtarza, i znowu wraca. Jakby świata nie starczało na ludzi, jakby życia nie starczało na człowieka, nie mówiąc o szczęściu.

 Człowiekiem gardząc, sami tym sposobem się poniżacie...