Platon uczył, że obowiązkiem tego, który myśli, jest mówić głośno ...

 To nie nasze możliwości sprawiają, że
jesteśmy niebezpieczni, tylko nasze wybory.

 To paskudne uczucie odkryć,
że tkwi się w czymś po uszy,
choć człowiek myślał, że
zaledwie brodzi po kolana.

 Nie można przecież wciąż
być uprzejmym i towarzyskim.
Po prostu nie można nadążyć.

 Niezależnie od oczekiwań innych powinniśmy zawsze być sobą i pozostać sobie wiernym.

 Twarz, którą pokazujesz ludziom, mówi im, jak mają cię traktować...

 Bo miłość jest jak drzewo: sama
z siebie rośnie, głęboko zapuszcza
korzenie w całą istotę człowieka i
nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.

 Nie przyszliśmy na ten świat, żeby żyć. Przyszliśmy, by zostawić coś po sobie. Życie jest tylko odcinkiem czasu między dwiema wiecznościami. Większość ludzi żyje tak, jakby nigdy miała nie umrzeć, a umiera tak, jakby nigdy nie żyła.

 Wszyscy potrzebujemy czekolady.

 Kiedy zrozumiesz, że po śmierci
niczego się nie boisz, przestaniesz się martwić.

 W moim rodzinnym mieście za darmo można było jedynie dostać w twarz.