[...] istotą koszmarów jest nasza bezwolność.

 Czasami wydaje mi się, że ludzie potrafią grać tylko w różne skomplikowane gry.

 Przysięga, której dotrzymujesz, kiedy
ci to pasuje, to żadna przysięga.

 Nie lubię początków i końców.
Wolałabym wiecznie dryfować gdzieś pośrodku. Najgorsze w tym konkretnym końcu i początku jest to, że po raz pierwszy w życiu nie mam pojęcia dokąd zmierzam.

 ... miłość się kończy, ludzie zawodzą, czas płynie, epoki przemijają.

 Należy wymagać tego co można otrzymać.

 W tangu bowiem nigdy nie chodzi o jedno. Chodzi o wszystko.

 Wszelkie urozmaicenia w historii można przypisać jedynie Bogu i diabłu.

 W sercu ludzi najbardziej nieczułych są struny, które lada dotyk porusza.

 Człowiek musi wiedzieć, co chce osiągnąć, a potem zdecydować, jak to zrobić.

 Istnieją historie, które, jeśli otworzymy przed nimi nasze serca, ranią zbyt mocno.