Co człowiek myśli to jego sprawa. Ważne jest, co robi.

 Ludzie są jak liście, którymi wiatr ciska;
gdy rzuci je na trawnik, leżą na trawniku,
a gdy rzuci w błoto - leżą w błocie.

 W ciele pełnym słodkości zła myśl nie zagości!

 Powiedziała: możemy niechcący się połamać, ale to, czy te złamania będą otwarte, zależy od nas.

 Żal to okropne uczucie. Zżera od środka, aż w końcu doprowadza człowieka do ruiny.

 Plotki,nawet prawdziwe,są jak płomienie:odetnij dopływ tlenu,a zamigocą i zgasną.

 Czy Bóg jest jedynie Bogiem piękna? Co zatem z brzydkimi ludźmi i brzydkimi miejscami?

 Każdego dnia, w Samo Porannej Zorzy, widuję kobiety wzbierające kikuty i drobne śmieci. Nawet chleb, który nam się nie przyśnił, one zbierają - nie dla siebie, ale dla swych małych, siedzących obok i czekających, aż będą mogły jeść.

 Czy jest sens nadal być
człowiekiem, gdy pozbędziesz się uczuć?

 A z zakochanymi rozmowa jest zawsze bezcelowa.

 Strach ma swój zapach. Drapieżnik go wyczuje.