Zewnętrzne piękno byłoby puste, gdyby nie piękno serca.

 Nie umiem się modlić - powiedział Enders. - Zostaje mi tylko nadzieja.

 Jeśli myślisz o jakiejś osobie, to
ona zawsze będzie w twoim sercu,
w tajemnicy przytulając cię, żebyś był
szczęśliwy. Tak właśnie jest z miłością.
Ta druga osoba nie musi być koło ciebie,
żebyś ją czuł.

 Jakież to pospolite sprężyny wywołują ruch w świecie: trochę węgla ożywia okręt, trochę serca - człowieka.

 Bądź tym, za kogo ma cię twój pies.

 Nikt - szepnęła pani Neville - tak naprawdę nie dorasta.

 Chciałam wiedzieć wszystko, chociaż
w niewiedzy zawsze była jakaś nadzieja.

 (...) strach jest okropny, ale bezsilność jeszcze gorsza.

 Tej nocy wdrapię się na księżyc, ułożę się na rogaliku jak w hamaku i wcale nie będę musiał zasypiać, żeby śnić.

 Jak to się stało, że cienka, cieńsza od włosa krawędź oddzieliła sen od przebudzenia?

 Czy jest ktoś, kto się nie kurczy, kiedy wspomina własną przeszłość?