Kelner odszedł, powłócząc nogami i duszą.

 Oddech jednego człowieka, niby nic, a przecież to wszystko.

 Życie jest do bani, a potem się umiera.

 Nigdy nie jest za późno.
Zawsze trzeba mieć nadzieję.

 My, ludzie pracujący w tym fachu, mawiamy, że najniebezpieczniejszym zwierzęciem w zoo jest człowiek.

 I poprosił, bym pozwolił mu odejść, gdyż urodził się po to, by o nim zapomniano.

 Chcę, żeby życie dało mi wszystko: w przeciwnym razie odchodzę.

 Bo przecież, jeśli nie popełnię jednego głupstwa, to na pewno popełnię inne.

 Miłość to jedyne,
o co warto walczyć.

 Tu, w tym pokoju odbędziemy seminarium na temat, kto tu jest dupkiem.

 Sto razy ważniejsze od tego co ci mówią, jest to, czego ci nie mówią.