Zobacz, oto jest Nic, które zawiera nieskończoną liczbę wymiarów wszystkiego.

 Ale pękaj, serce moje,
Bo usta milczeć muszą.

 I muszę przygotować jedną z twarzy na spotkane twarzy, które spotkam.

 Jedną rzeczą, jakiej uczy rozpacz, jest konieczność działania.

 Tak. To znaczy, nie. To znaczy... tak, odpowiedź na oba pytania brzmi nie.

 Na przekór wszystkiemu, co odbiera siłę. Na tym właśnie opiera się dobre życie.

 (...) Najgorszą samotnością
nie jest ta, która otacza człowieka,
ale ta pustka w nim samym.

 Los jest okrutny, a ludzie żałośni.

 Ona potrzebowała go tak samo, jak on potrzebował jej. Taka jest prawda o pokrewnych duszach- w końcu muszą się rozpoznać.

 Ale nawet jeśli nie mamy wpływu na to, skąd pochodzimy, do nas należy wybór, w którą pójdziemy stronę.

 Słuchaj mnie uważnie, panie Garron,
bo właśnie mówię ci, że cię kocham.