Poświęcenia dokonuje się z miłości.

 Duszności, lęki, obawy, niepokoje, które nas terroryzują, są tylko chimerami. Gonią nami, dopóki nie spojrzymy im prosto w oczy.

 O ile rozmowa jest tekstem, o
tyle śmiech jest muzyką, sprawiającą,
że wspólnie spędzony czas staje
się melodią, której można słuchać
w kółko i nigdy nie straci uroku.

 Najpiękniejszą rolą kobiety jest pielęgnować ranione serca, które cierpią w milczeniu.

 Jestem więc rodzajem środka pobudzającego, człowiek nigdy nie wie, do czego się jeszcze kiedyś przyda.

 - Mrok hartuje ducha, chłopczyku: albo nauczysz się z nim żyć, albo zwariujesz.

 Nie wierz w proroctwo, dopóki nie przyniesie owocu.

 Zabobony, podobnie jak miłość, potrzebują czasu, by urosnąć.

 Nie ma nić trudniejszego od czekania.
Muszę się z tym oswoić, poczuć, że jesteś
ze mną, nawet jeśli nie ma cię w pobliżu.

 Może wejdziesz do łóżka. Porozmawiamy.

 Natomiast kto przyjmuje śmierć ukochanej po męsku, traktował widocznie miłość po bydlęcemu.