Ano cóż, paskudny otacza nas świat - mruknął wreszcie. - ...

 Rzeczywistość jest tak pozbawiona nadziei, że dwakroć cenniejsza jest dla mnie wyobraźnia.

 Jeśli stoisz w labiryncie, gdzie nic nie widać, potrzebna ci dłoń której możesz zaufać.

 Dla ocalenia drogich sercu osób przed złem potrafiłabym dochować największej tajemnicy.

 Jest życie, jest miłość, jest krótki moment i cudowna pewność, że się nie wie.

 Aby zrozumieć koniec, trzeba najpierw pojąć początek...

 Człowiek jest jak fajka z gliny - jest kobietą, ale przeciąga przez siebie całe kosmiczne złoto. A potem krzyczy, że go to męczy. Kobieta jest jak kawałek złota - mężczyzna próbuje z niej wydobyć całą srebrną korę. A potem krzyczy, że go to męczy.

 Wszyscy mamy swoje kryjówki i musimy akceptować dziwactwa u ludzi, których kochamy.

 Pokora robi miejsce na łaskę, pokora przybliża: do drugiego człowieka, ale i do Boga.

 Złe rzeczy z czasem mijają.

 Jak wydobyć się z tego labiryntu cierpienia?