Właśnie to, że mówię głupstwa, czyni mnie człowiekiem.

 To tak jak wtedy, gdy patrzysz na siebie w
lustrze i wypowiadasz na głos swoje imię. I w końcu
zaczyna ci się wydawać, że nic nie trzyma się kupy.

 Od pocałunków usta nie bledną, a raczej odnawiają się jak księżyc.

 Rysowałem diabła bez rogów, bo samiczka.

 Nie wszystkie baśnie kończą się szczęśliwie...

 Kiedy widzę, co życie robi z ludźmi, to śmierć wcale nie jest taka najgorsza.

 Ludzie zawsze znajdą jakiś powód, żeby nas nienawidzić.

 Kogo widzimy, kiedy widzimy samych siebie?

 ...jedyną rzeczą, której świat nigdy nie będzie miał w nadmiarze, jest przesada.

 Są miejsca, z których się nie wraca. Są szkody, których się nie naprawi.

 Duszności, lęki, obawy, niepokoje, które nas terroryzują, są tylko chimerami. Gonią nami, dopóki nie spojrzymy im prosto w oczy.