Jedenasta wieczorem przyszła i minęła. Maszerowaliśmy dalej. Kilka godzin później ...

 Czasem nie trzeba słów,by wiedzieć, że coś się zmieniło.

 Czasu nie można dostać. Ale można go dzielić.

 Czy można umrzeć z tęsknoty i rozpaczy? Czy można rozpaść się na kawałki i nadal żyć?

 Nie chcę się z nią żegnać, skoro tak naprawdę wcale nie chcę, żeby odchodziła.

 W ciszy słychać więcej,
w samotności więcej widać.

 Nie ma takiego gniewu, który by trwał wiecznie.

 Dom jest tam, gdzie Twoje
serce... niekoniecznie tam, gdzie śpisz.

 Bo jak długo można tęsknić za człowiekiem, o którym wiesz, że już nigdy do ciebie nie wróci?

 Ale nawet jeśli nie mamy wpływu na to, skąd pochodzimy, do nas należy wybór, w którą pójdziemy stronę.

 Prawdziwe życie przynosi zdecydowanie dziwniejsze zdarzenia, niż jest w stanie wymyślić najbardziej twórcza wyobraźnia.