Życie to kwiaciarka, która sprzedaje bukieciki iluzji.

 Dawniej patrzyliśmy się w niebo, aby się modlić, teraz robimy to, aby przeklinać.

 Najlepsze antidotum można stworzyć
dopiero wtedy, kiedy pozna się dobrze truciznę.

 Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.

 Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się zdecydować, czego chcesz się trzymać. Musisz wiedzieć, co trwa, a co przeminęło. I czasami ustalić, czego nigdy nie było. I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.

z książki Egzamin dojrzałości

 Skoro czujesz to bardzo wyraźnie, to znaczy, że odkryłeś to stosunkowo niedawno.

 Oświecać trzeba nawet tych,
którzy wolą siedzieć w ciemnościach.

 Czuł, że wciąż błądzi w ciemności: wybrał drogę, ale wciąż oglądał się za siebie, zastanawiając się, czy nie odczytał źle znaków, czy nie powinien pójść inną drogą.

 Gdyby łatwo było być
dobrym, wszyscy by tacy byli.

 To zabawne, jakie rzeczy muszą stać się idealne, kiedy wszystko inne nagle się zawali.

 Ona jest czuła i cierpliwa. Jest ołtarzem i ofiarą.