Życie to kwiaciarka, która sprzedaje bukieciki iluzji.

 (...) najprawdziwsze szczęście unosi się na powierzchni kryjącego się pod nim smutku.

 Nie da się zmienić przeszłości.
Można jedynie wyciągnąć z niej naukę.

 Tak to już bywa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się przekonać,
że zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.

 To dziwne, że mózg potrafi widzieć rzeczy, których serce nie potrafi zaakceptować.

 Czasami nasze serca trochę pękają.

 Żyjemy w nieszczęściu, trzeźwość jest dla nas cierpieniem.

 Ludzie mają jednak coś,
czego im szczerze zazdroszczę.
Mają dość rozumu, by umierać.

 Najtrudniej odczytuje się czas. Może dlatego, że on zmienia tak wiele rzeczy.

 Bogowie musieli być pijani, kiedy wzięli się za mnie.

 Sprawiasz, że zaczynam
pragnąć tego, czego nie mogę mieć.