Nikt - szepnęła pani Neville - tak naprawdę nie dorasta.

 Tak trudno jest odejść dopóki się nie odejdzie. A wówczas to najłatwiejsza rzecz pod słońcem.

 Smutek to ściana między dwoma ogrodami.

 Są czyny, za które nie ma przebaczenia.

 Może był to jedyny człowiek, któremu rzeczywiście wierzył bodaj także z powodu pewnej wygody psychicznej - podejrzliwość
w stosunku do wszystkich jest męcząca, trzeba komuś ufać, bo trzeba przy kimś odpocząć.

 Nie pozwól nikomu odebrać
sobie dumy z tego, kim jesteś.

 Odwieczna tęsknota za
wędrówką. Szarpie łańcuchem
przyzwyczajeń. I znów z zimowego
snu. Budzi się we krwi dziki zew.

 Groźne jastrzębie polują na gołębie.

 I nie zmienia się jedno. Bogatym przybywa złota a biednym dzieci.

 Czasami dowiadujesz
się więcej, niżbyś chciała.

 Szczęście jest zawsze głośniejsze niż smutek.